bieg na sto metrów

Jakiś sport, towarzysze?

SNOWBOARD!
kocham nad życie! nie wiem co zrobię jak za x lat nie będę już mieszkała w górach, bo każda zima i śnieg oznaczają dla mnie tylko deskę. jeździłam przez 10 lat na nartach, ale kilka lat temu przerzuciłam się na deskę; uwielbiam tysiąc razy bardziej i mocniej. nie wiem dlaczego, nie wiem co jest w tym takiego super, ale nie wyobrażam sobie zimy bez deski

To mieszkaj w górach?...

Czasem rower, czasem rolki - maniakiem sportu nie jestem, ale na tych dwóch umiem jeździć.

No i powiedzmy że znam podstawy judo (miałam w ramach wuefu). xD

Aha, i w wakacje obowiązkowo wyjazd w góry (taki z chodzeniem cały dzień, czyli wielki plecak na plecach, dwie butelki wody i kilka godzin umierania. A potem śpisz w schronisku i nastepnego dnia idziesz dalej i znowu umierasz i nienawidzisz tego, że tu jesteś, a gdy dojdziesz do następnego schroniska, jesteś szczęśliwa )

czy do sportów zalicza się wyczynowe leżeniosiedzenie przed laptopem? nie? damn.

a tak poważnie - jeśli rower zalicza się do sportu, to tak, istnieją dwa sporty, które lubię. drugim (jeszcze bardziej ekstremalnym) jest joga sivananda (czy jak się to pisze) - miałam dwa semestry w ramach wfu i wspominam to naprawdę miło, choć nigdy nie odważyłam się stanąć na głowie. i, rzecz ciekawa, joga była bardziej męcząca od siłowni, ale może to dlatego, że na siłowni się głównie plotkowało i od niechcenia machało różnymi kończynami na różnych sprzętach.

so, ale góry to... no cóż, wieś, jakby nie patrzyć! czy patrzeć?

haha kiedyś też trenowałam jogę! i stanęłam na głowie! ale jakoś mnie nie ciągnie znów.

Tak, ale chodzenie po górach sprawia, że jesteś lepszym człowiekiem. Ćwiczysz mięśnie, swoją siłę woli (to najważniejsze), a po całodziennym wysiłku i dotarciu do celu czujesz niesamowite spełnienie.
Np. ja nie mam kondycji i męczy mnie to strasznie, ale gdy uda mi się zrobić jakąś trasę - no kurde, nie mogę uwierzyć, że mi się udało - a jednak. Poczucie zajebistości po prostu.

Poza tym - uwaga! to może kogoś zniesmaczyć - uwielbiam to poczucie solidarności, gdy schodzisz z gór z kilkuosobową ekipą i w pociągu macie dla siebie dużo miejsca, bo nikt nie chce się dosiąść. W końcu ludzie dreptający kilka godzin w słońcu z ciężkim plecakiem pachną odurzająco.

Sylf, zgadzam się zupełnie - drugi semestr spędziłam na siłowni i ani razu się nie zmęczyłam. Za to po pierwszych zajęciach z jogi następnego dnia nie mogłam się ruszać ;D

I jako że obowiązkowe zajęcia z wf właśnie mi się skończyły, sport w moim życiu nie istnieje. Sporadycznie sprint do autobusu.

Siatkówka! Oglądam nałogowo od kiedy zmuszono mnie do gry z chłopakami jeszcze w internacie ["no bo jak to tka byśmy nie brali udizału w turnieju siatki mieszanym?! potrzebna nam laska w zespole, GRASZ!"], a potem kazano obejrzeć mecze męskie, profesjonalne, by ogarnąć jak rga rozgrywajacy. No i mnie wzięło. Grać nie mam z kim, ewentualnie jak jest gdzie to w plażówkę.

a tak to rolki i salsa [zalicza się do sportu].

oglądać, to lubię nożną. ligą krajową trochę gardzę, ale jak górnik wygrywa, to dobrze (ostatnio musiałam się tłuc, tylko słownie na szczęście, z pijanym kolegą, który twierdził, że piast gliwice jest lepszy, HAHA. TEŻ COŚ. CHCIAŁBY. na szczęście miałam wsparcie prowadzącego z historii)
należałoby jednak wspomnieć o tym, że jestem fanką messiego od czasu, gdy pojawił się na opakowaniu laysów. jest taki puci puci, że mam ochotę go zaadoptować.

Nie istnieje sport, który by mnie przyciągnął na dłużej. Nawet na autobus nie biegam, bo wole poczekać niż się wysilić xD chociaż próbowałam kilku - pływanie, taniec, gimnastyka artystyczna (i tak nigdy nie zrobiłam szpagatu xD) i judo. W sumie na jakieś zajęcia z tańca może bym jeszcze poszła, ale zawsze udaje mi się znaleźć dobre wymówki

A JA JESTEM CHEERLEADERKA! Nie zartuje. Bylam przez rok, a teraz znowu bede, jak zaczne studia, ju zapisalam sie do skladu, nom, nom, nom, nom.... To tez sport, no nie? A tak poza tym to nic, poza przysiadami, brzuszkami, i innymi takimi, zeby jakos tam wygladac.